Leczenie chorych na hemofilię. 3 Wytyczne World Federation of Hemophilia (WFH) Cz. VII – Inhibitory czynników krzepnięcia

Inhibitorami u chorych na hemofilię określa się alloprzeciwciała klasy IgG przeciwko  czynnikowi krzepnięcia VIII (factor VIII, FVIII) lub czynnikowi krzepnięcia IX (factor IX, FIX), które neutralizują podawany koncentrat FVIII lub FIX. Miano inhibitora ocenia się metodą Bethesda w modyfikacji Nijmegen. Obecność inhibitora stwierdza się jeśli jego miano wynosi >0,6 jednostki Bethesda w mililitrze (jB/ml) dla FVIII i ≥0,3 jB/ml dla FIX. Za inhibitory słabe uznaje się inhibitory, których miano nigdy nie przekroczyło 5 jB/ml, a za silne - inhibitory o mianie ≥ 5 jB/ml. Słabe inhibitory mogą się pojawiać przejściowo. Za przejściowe inhibitory uznaje się inhibitory  zanikające samoistnie w okresie 6 miesięcy, gdy nie dochodzi do zmiany sposobu leczenia i pomimo ekspozycji na bodziec antygenowy.