Wykorzystanie jadów węży w diagnostyce zaburzeń hemostazy

Uważa się, że jad węży jest jednym z najbogatszych naturalnych źródeł składników aktywnych biologicznie i farmakologicznie [1]. Jest to złożona mieszanina wolnych aminokwasów, amin, lipidów, niskocząsteczkowych węglowodanów, jonów metali, nukleozydów, a przede wszystkim białek i peptydów. Jady węży zawierają jedne z najsilniejszych naturalnych toksyn, ewolucyjnie ukierunkowanych na  unieruchomienie i zabicie ofiary. Są to składniki hemotoksyczne, które można skutecznie wykorzystać w badaniach laboratoryjnych i diagnostyce zaburzeń hemostazy. Najczęściej stosowane są enzymy trombinopodobne, oporne na heparynę i bezpośrednie inhibitory trombiny, które mogą pomóc w potwierdzeniu lub wykluczeniu obecności inhibitorów trombiny w osoczu. Perełką wśród aktywatorów krzepnięcia jest jad żmii Russella, ponieważ zawiera on aktywatory czynnika X i V. Jest stosowany w szeregu testów opartych na krzepnięciu, takich jak ocena niedoborów czynników V i X, niedoborów białek C i S, aktywowanej oporności na białko C (APCR) oraz najważniejszego testu wykrywającego antykoagulant tocznia, jakim jest oznaczenie czasu krzepnięcia  w obecności rozcieńczonego jadu żmii Russella (dRVVT).