Diagnostyka laboratoryjna niedoboru białka S w świetle najnowszych zaleceń

Wrodzony niedobór białka S (PS, Protein S) to uznany czynnik zwiększający ryzyko rozwoju zakrzepicy żylnej. Badania laboratoryjne są niezbędnym narzędziem w wykrywaniu niedoboru tego endogennego inhibitora krzepnięcia. Ocena poziomu PS w osoczu może być trudna ze względu na jego złożone interakcje fizjologiczne z innymi elementami hemostazy osoczowej, zmienne przedanalityczne oraz liczne nabyte stany chorobowe. Z uwagi na to, że diagnostyka i różnicowanie uwarunkowanego genetycznie niedoboru PS bywają trudne i skomplikowane, wiarygodne, powtarzalne i specyficzne testy laboratoryjne są niezbędne do dokładnej oceny tego białka, uwzględniając zrozumienie ograniczeń ich stosowania [1].