TEST WIĄZANIA KOLAGENU – NIEDOCENIANE NARZĘDZIE W DIAGNOSTYCE CHOROBY VON WILLEBRANDA

Choroba von Willebranda (VWD, von Willebrand disease) to skaza krwotoczna wynikająca z ilościowego niedoboru lub jakościowych wad białka czynnika von Willebranda (VWF, von Willebrand factor). Nazwa choroby pochodzi od nazwiska fińskiego lekarza Erika Adolfa von Willebranda, który po raz pierwszy w 1926 roku, opisał u pewnej rodziny rybackiej występowanie częstych krwawienia i krwotoki. Białko, którego niedobór stwierdza się w chorobie von Willebradna odkryto w 1959 roku i  nazwano czynnikiem von Willebranda. Defekty VWF mogą powodować krwawienie poprzez osłabienie adhezji płytek krwi lub poprzez wtórne zmniejszenie stężenia czynnika VIII.