Diagnostyka laboratoryjna zespołu antyfosfolipidowego u pacjentów leczonych przeciwzakrzepowo

Zespół antyfosfolipidowy (APS) jest chorobą autoimmunologiczną charakteryzującą się obecnością przeciwciał skierowanych przeciwko ujemnie naładowanym fosfolipidom połączonym z białkami. Obecność tych przeciwciał bardzo często ma związek z zakrzepicą (żylną i/lub tętniczą) oraz powikłaniami ciąży. Istotna jest diagnostyka laboratoryjna APS, ponieważ utrzymujący się pozytywny wynik badań laboratoryjnych wskazuje na konieczność długoterminowej antykoagulacji. Zgodnie z aktualnym stanem wiedzy w ramach diagnostyki laboratoryjnej APS przeprowadza się pomiar miana przeciwciał przeciwko kardiolipinie (aCL) i β2-glikoproteinie-I (aβ2-GPI) oraz testy na obecność antykoagulantu toczniowego (LA). Potrójna pozytywność (tj. jednoczesna obecność aCL, aβ2-GPI i LA) charakteryzuje pacjentów z większym ryzykiem zdarzeń klinicznych niż pojedyncza lub podwójna pozytywność [1,2].