Zakrzepica - Artykuły

Leczenie ostrej ŻChZZ i zakrzepicy żył powierzchownych (ZŻP)

Leczenie przeciwkrzepliwe w objawowej i bezobjawowej zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) lub zatorowości płucnej (ZP)

Chorzy (hospitalizowani) z ostrych przyczyn internistycznych: profilaktyka farmakologiczna

Obecnie używane kryteria klasyfikacyjne zespołu antyfosfolipidowego (APS = antiphospholipid syndrome) sformułowano w czasie konferencji w Sapporo, a zmodyfikowano w Sydney [1]. Kryteria klasyfikacyjne, które pozwalają z pewnością zdefiniować APS obejmują obecność jednego kryterium klinicznego (zakrzepica lub powikłania położnicze) i jednego kryterium laboratoryjnego (antykoagulant tocznia = LA, przeciwciała antykardiolipinowe = aCL, lub przeciwko β2-glikoproteinie I = aβ2GPI). Dodatni wynik testów powinien być potwierdzony po upływie co najmniej 12 tyg. po pierwotnym badaniu.

Od wielu lat wiedziano, że zabiegi ortopedyczne obejmujące kończyny dolne i miednicę, w tym wymiana stawu biodrowego, czy kolanowego niosą ze sobą wysokie zagrożenie zakrzepicą żylną, a co za tym idzie zagrażającą życiu zatorowością płucną, czyli jak to obecnie określamy żylną chorobą zakrzepowo-zatorową (ŻChZZ). Nakazywało to stosowanie odpowiedniej profilaktyki przeciwzakrzepowej.

Rywaroksaban (DOAC; inhibitor czynnika Xa) jest bezpiecznym, alternatywnym lekiem dla antywitamin K w leczeniu ŻChZZ i migotania przedsionków. Badanie typu RCT porównywało skuteczność i bezpieczeństwo rywaroksabanu 1 × dzień 20 mg (15 mg przy upośledzonej czynności nerek) z warfaryną (docelowy INR 2,5) u chorych na zespół antyfosfolipidowy obarczonych wysokim ryzykiem, określanym jako „trójpozytywność”.