Zakrzepowa plamica małopłytkowa (TTP) to rzadkie, lecz śmiertelne schorzenie, które stanowi wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne w praktyce klinicznej. Zapraszamy do wysłuchania wykładu prof. dr. hab. n. med. Jerzego Windygi pt. „Leczenie chorych na iTTP w Polsce – rola kaplacyzumabu”.
Hospitalizacja z przyczyn internistycznych wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia epizodu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) w trakcie pobytu w szpitalu oraz do 90 dni po wypisie. Okres po wypisie charakteryzuje się także zwiększonym ryzykiem wystąpienia krwawienia. Z tego powodu, aby zapobiegać epizodom ŻChZZ i krwawień po wypisie, istotne znaczenie miałoby określenie czynników, które swoiście wiążą się w tym okresie ze zwiększonym ryzykiem obu zdarzeń.
W dniach 21-25 czerwca 2025 roku w Waszyngtonie odbył się międzynarodowy kongres zorganizowany przez Międzynarodowe Towarzystwo ds. Zakrzepicy i Hemostazy (ISTH), który zgromadził ok. 5000 specjalistów w dziedzinie hemostazy. Wśród kluczowych tematów kongresu znalazły się innowacje w leczeniu zakrzepicy i skaz krwotocznych. Podczas kongresu odbyły się sesje plenarne, tematyczne, plakatowe oraz sympozja sponsorowane, podczas których naukowcy i klinicyści z całego świata mieli możliwość wymiany doświadczeń i dyskusji. Na kongresie nie zabrakło zagadnień dotyczących hemofilii A, osiągnięć dotyczących standardowych, jak i nowych terapii, w tym zastosowania czynników o przedłużonym czasie trwania, terapii niesubstytucyjnych i terapii genowej. Wśród prezentacji ustnych dotyczących zastosowania emicizumabu u pacjentów z hemofilią na szczególną uwagę zasługują doniesienia z codziennej praktyki klinicznej tzw. „real world data (RWD)”:
Marstacimab, przeciwciało monoklonalne anty-TFPI, został zatwierdzony do stosowania w profilaktyce krwawień u pacjentów z hemofilią A i B bez inhibitorów. Publikacja w czasopiśmie Blood podsumowująca wnioski z badania BASIS wskazuje, że marstacimab zapewnia trwałą kontrolę krwawień, wysoki poziom bezpieczeństwa, wygodę stosowania (raz w tygodniu, podskórnie) oraz istotny potencjał redukcji kosztów leczenia.
Obecnie, dzięki skutecznej profilaktyce krwawień chorzy na hemofilię zachęcani są do aktywności fizycznej, która poprawia funkcjonowanie układu kostno-szkieletowego, krążenia oraz ogólną wydolność organizmu. Pomimo ogromnego postępu w leczeniu pacjentów z hemofilią oraz znaczącej redukcji wylewów, zdarzają się krwawienia przebijające i subkliniczne, prowadzące do artropatii. Fakt ten może wzbudzać u części osób obawy przed podjęciem aktywności fizycznej.
Zjazd Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów to jedno z najważniejszych wydarzeń naukowych w polskiej hematologii i transfuzjologii. W 2025 roku spotykamy się w Gdańsku – mieście innowacji, nauki i inspiracji. Z tej okazji uruchamiamy wyjątkową akcję Ambasador/ka Zjazdu PTHiT 2025, do której zapraszamy lekarzy, naukowców, edukatorów oraz osoby aktywne w mediach społecznościowych.
Aktywna choroba nowotworowa, w zależności od typu nowotworu, zwiększa nawet około 12-krotnie ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), czyli zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) i zatorowości płucnej (ZP). Zakrzepica żył powierzchownych (ZŻP) to zakrzepowe ograniczenie lub zamknięcie przepływu krwi w żyłach powierzchownych z towarzyszącym odczynem zapalnym, pod postacią zaczerwienienia, bólu i obrzęku skóry i tkanki podskórnej wzdłuż przebiegu żyły.
Immunologiczna zakrzepowa plamica małopłytkowa (iTTP) nadal pozostaje jednym z najtrudniejszych wyzwań w hematologii. Zapraszamy do wysłuchania wypowiedzi prof. dra hab. n. med. Krzysztofa Chojnowskiego pt. „Standardy postępowania w immunologicznej zakrzepowej plamicy małopłytkowej”.
Zakres tematyczny XXXII Zjazdu PTHiT jest bardzo bogaty: będziemy rozmawiać na temat najnowszych doniesień naukowych, terapii genowych i komórkowych, przełomów w hematologii, a także innowacyjnych technologii zapewnienia bezpieczeństwa preparatów krwi w transfuzjologii – mówi prof. dr hab. n. med. Jan Maciej Zaucha, przewodniczący Komitetu Naukowego XXXII Zjazdu Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów, kierownik Katedry i Kliniki Hematologii, Transplantologii i Terapii Komórkowych Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego.
Marstacymab jest przeciwciałem monoklonalnym blokującym inhibitor zależnej od czynnika tkankowego drogi krzepnięcia (anti-tissue factor pathway inhibitor, anti-TFPI). Zakończone badania kliniczne 3 fazy potwierdziły jego skuteczność i bezpieczeństwo w profilaktyce krwawień u chorych na hemofilię A i B. Okres półtrwania marstacymabu wynosi 7-10 dni przy podawaniu dożylnym oraz 16-18 przy podawaniu podskórnym. Leczenie rozpoczyna się od podawanej podskórnie pojedynczej dawki nasycającej wynoszącej 300 mg. Następnie stosuje się 150 mg raz w tygodniu, również podskórnie. U pacjentów, u których obserwuje się nawracające krwawienia przebijające dawkę można zwiększyć do 300 mg/tydzień.
Podczas XVIII konferencji "Postępy w hemostazie" podzielono się nowymi metodami rozpoznawania i monitorowania zaburzeń hemostazy. Wykłady specjalistów są już dostępne w formie relacji cyfrowych.
Interakcje między żywnością a doustnymi lekami przeciwkrzepliwymi (OAC) zaburzają komfort życia pacjentów, utrudniają przestrzeganie zaleceń lekarskich i skuteczność działania leków, co zagraża bezpieczeństwu pacjentów i pogarsza jakość ich życia. Dotychczas odnotowano ponad 68 produktów spożywczych, ziół i suplementów diety, które wpływają na skuteczność warfaryny. Biorąc pod uwagę wąski zakres terapeutyczny antagonistów witaminy K (VKA, Vitamin K Antagonists), interakcje między lekami a żywnością mogą zwiększać ryzyko wystąpienia zdarzeń krwotocznych lub zakrzepowych.
Wrodzona zakrzepowa plamica małopłytkowa (cTTP) jest jedną z najrzadszych chorób układu krwiotwórczego. Jej leczenie wymaga częstych hospitalizacji pacjentów celem podania wlewu osocza. AOTMiT w opublikowanym „Wykazie technologii lekowych o wysokim poziomie innowacyjności” wskazała nowy lek, który może znacznie uprościć terapię.
Hemofilia A to wrodzona skaza krwotoczna spowodowana niedoborem czynnika krzepnięcia VIII (factor VIII, FVIII). Najbardziej charakterystycznym objawem hemofilii są wylewy do stawów. Prowadzą one do postępującej i nieodwracalnej artropatii hemofilowej. Z powodu artropatii pacjenci z hemofilią często wymagają zabiegów ortopedycznych.
Obecnie długość życia chorych na wrodzone skazy krwotoczne znacząco się wydłużyła. W związku z powyższym pacjenci ci cierpią na choroby wieku starszego i często wymagają leczenia przeciwzakrzepowego.
Zapraszamy do wysłuchania wykładu prof. dr. hab. n. med. Jerzego Windygi pt. "iTTP – czego jeszcze nie wiemy?"
Dla wielu osób hemofilia to wciąż tajemnicze schorzenie – rzadkie, trudne, obce. Tymczasem dla tysięcy rodzin w Polsce to codzienność pełna wyzwań, ale i nadziei. Dzięki postępowi w leczeniu i rosnącej świadomości społecznej, życie z hemofilią nie musi oznaczać rezygnacji z marzeń i planów. Kampania „Jeden Krok. Wielkie Możliwości” przypomina, że nawet drobna zmiana w podejściu może otworzyć drogę do nowej jakości życia. Bo czasem wystarczy jeden krok, by zobaczyć więcej.
Wrodzona naczyniakowatość krwotoczna (hereditary hemorrhagic telangiectasia; HHT) to rzadka (1:5000), wrodzona naczyniowa skaza krwotoczna (znana w Polsce częściej pod nazwą Zespół Rendu-Oslera-Webera – przyp. tłum.), charakteryzująca się malformacjami tętniczo-żylnymi pod postacią teleangiektazji błon śluzowych jamy ustnej, nosa, warg i palców, a rzadziej także jelit, oskrzeli i innych narządów wewnętrznych.
W czerwcu 2025 roku na stronie Rządowego Centrum Legislacji opublikowano projekt nowelizacji Ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Projekt – choć dopiero na etapie uzgodnień – już teraz wywołuje olbrzymie poruszenie. Potocznie określany jako „lex szarlatan”, stanowi jedną z najbardziej ambitnych prób uporządkowania rynku usług zdrowotnych i okołozdrowotnych w Polsce – w tym także tych, które dotąd funkcjonowały w tzw. „szarej strefie”.
Jak dotąd nie ustalono optymalnej dawki leków przeciwkrzepliwych, którą należy stosować w przedłużonym leczeniu (wtórnej profilaktyce) żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) u chorych, którzy są obarczeni wysokim ryzykiem nawrotu.
Zapraszamy do wysłuchania wykładu prof. dr hab. n. med. Marii Podolak-Dawidziak pt. "Od objawów do rozpoznania i leczenia pacjenta z iTTP".
Heparyna jest syntetyzowana w komórkach tucznych. W warunkach fizjologicznych heparyna nie występuje w śródbłonku naczyniowym; jednak w przypadku uszkodzenia naczyń krwionośnych heparyna jest uwalniana do miejsca uszkodzenia z ziarnistości bazofilów i komórek tucznych. W miejscu uszkodzenia naczyń krwionośnych heparyna pomaga utrzymać prawidłowy przepływ krwi poprzez zrównoważenie aktywnych procesów przeciwzakrzepowych i prozakrzepowych.