Aktualności

Informacje o planach przeniesienia finansowania leczenia hemofilii i innych skaz krwotocznych do Narodowego Funduszu Zdrowia bardzo zaniepokoiły środowisko chorych. Na zaproszenie Prezesa Polskiego Stowarzyszenia Chorych na Hemofilię na konferencji prasowej  pojawili się specjaliści i praktycy leczenia skaz krwotocznych, którzy z naciskiem zauważyli, iż stosując dotychczasowy model leczenia hemofilii i skaz krwotocznych, finansowany z Ministerstwa Zdrowia Polska w ciągu kilkunastu ostatnich lat zaoszczędziła ponad 500 mln EU. Światowi specjaliści w dziedzinie skaz krwotocznych wskazali, że leczenie tak nieprzewidywalnej choroby,  jaką jest hemofilia, wymaga wydzielonego i w pełni zabezpieczonego na leczenie tej grupy chorych budżetu.     

Zapraszamy do zapoznania się z relacją cyfrową z XXX Zjazdu PTHIT, zarejestrowaną podczas sesji dotyczącej powikłań zakrzepowych w hemtaoonkologii.

Zapraszamy do wysłuchania wypowiedzi prof. Magdaleny Łętowskiej. Wypowiedź pochodzi z tegorocznego Zjazdu Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów w Bydgoszczy. Ekspertka zwraca uwagę na interesujące zagadnienia z dziedziny hemostazy, poruszane na Zjeździe. Hemostaza to termin oznaczający wszystkie zaburzenia krzepnięcia krwi; są to nie tylko skazy krwotoczne, ale także zakrzepica.

Zapraszamy do wysłuchania krótkiej wypowiedzi prof. dr hab. n. med. Pawła Łaguny z UCK WUM na temat rozwoju diagnostyki i terapii w skazach krwotocznych u dzieci i dorosłych. Wypowiedź zarejestrowano podczas XXX Zjazdu Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów w Bydgoszczy.

Powszechne narażenie ludzi na COVID-19 stworzyło istotne zdrowotne zagrożenie społeczeństwa. Istnieje potrzeba lepszego zrozumienia odległych skutków przebycia COVID-19, szczególnie w odniesieniu do zwiększonego ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, przy uwzględnieniu ciężkości przebiegu choroby. Dotychczas dostępne dane pochodzą jedynie z badań retrospektywnych. Stąd potrzeba bliższych informacji, które mogłyby zadecydować o opracowaniu odpowiedniej strategii postępowania w ramach ochrony zdrowia całego społeczeństwa.

O bardzo rzadkiej chorobie, zakrzepowej plamicy małopłytkowej, opowiada prof. Jerzy Windyga.

Zapraszamy do zapoznania się z relacją cyfrową z IX Konferencji Naukowej: Żylna Choroba Zakrzepowo-Zatorowa - Niedoceniany problem, która odbyła się 15 października 2022 r. w Warszawie.

W 2019 roku ukazały się zalecenia American Society of Hematology (ASH) dotyczące profilaktyki przeciwzakrzepowej u hospitalizowanych chorych poddawanych zabiegom chirurgicznym [1]. Część tych zaleceń poświęcono profilaktyce u chorych poddawanych zabiegom ortopedycznym wymiany stawu biodrowego lub kolanowego. Przypomnijmy: po dużych operacjach ortopedycznych ŻChZZ w okresie 35 dni po zabiegu występuje u 4,3% chorych, ze szczytem występowania w pierwszych 7 - 14 dniach. Stąd obecnie rutynowo zalecana jest przedłużona (ponad 3 tygodnie, zakres: 19 - 42 dni) profilaktyka przeciwzakrzepowa po alloplastyce stawu biodrowego lub kolanowego [1].

– Patogeneza tej choroby jest złożona, więc nie ma tutaj jednego złotego środka – mówi prof. Krzysztof Chojnowski. Wypowiedź zarejestrowano podczas XXX Zjazdu PTHiT.

Nieznane są dokładne statystyki zachorowań na zakrzepową plamicę małopłytkową (aTTP). Wynika to z faktu, że wielu pacjentów nie jest właściwie zdiagnozowanych. Zapraszamy do wysłuchania wypowiedzi prof. Grzegorza Basaka.

Kopenhaga. 7-9 października 2022 roku. Międzynarodowa Konferencja Europejskiego Konsorcjum ds Hemofilii (EHC). Na szczęście także w wersji hybrydowej. Niezwykle ciekawa, choć jej ważna część przypada na piątek przed południem. Interesujące wystąpienia. Charyzmatyczni prelegenci. Między innymi Jo Eerens (fot. 1), opowiadający bardzo żywo i niemal aktorsko o przyszłości i potrzebie leczenia pacjentów z umiarkowaną hemofilią, o normalności przy anomaliach krzepnięcia. 

Immunologiczna zakrzepowa plamica małopłytkowa (immune thrombotic thrombocytopenic purpura, iTTP) to choroba spowodowana nabytym niedoborem metaloproteinazy ADAMTS13 rozkładającej wielkocząsteczkowe multimery czynnika von Willebranda (ultra large - von Willebrand factor multimers, UL-VWF MM).

Opis działalności mojej podczas powstania w roku 1918 w Ostrzeszowie.

Firma Werfen serdecznie zaprasza do wysłuchania webinaru (w języku angielskim) poświęconego optymalizacji bezpieczeństwa pacjentów kardiochirurgicznych poprzez kompleksowe podejście do powikłań krwotocznych.

Pacjenci z chorobą nowotworową często otrzymują leki przeciwkrzepliwe i przeciwpłytkowe, ale także często przeprowadza się u nich zabiegi, które mogą wymagać przerwania stosowania tych leków. W tej grupie chorych obserwuje się także małopłytkowość wynikającą z samej choroby, jak i terapii przeciwnowotworowej, co dodatkowo zwiększa ryzyko związane z procedurami inwazyjnymi. Aby ujednolić sposób postępowania, a jednocześnie zwiększyć bezpieczeństwo pacjentów, Podkomitet ds. Hemostazy i Nowotworów Złośliwych Komitetów Naukowych i Standaryzacyjnych Międzynarodowego Towarzystwa Zakrzepicy i Hemostazy opracował praktyczne wytyczne postępowania z pacjentami otrzymującymi leki przeciwzakrzepowe lub z małopłytkowością wymagającymi wykonania procedury inwazyjnej. 

Złożone procesy krzepnięcia są zależne od procesów adhezji i aktywacji płytek krwi. Funkcja prokoagulacyjna płytek krwi jest związana z prawidłowym funkcjonowaniem szeregu mechanizmów.

By ułatwić Czytelniczkom i Czytelnikom poruszanie się po meandrach tej opowieści, spróbuję przybliżyć fragment naszej genealogii. Zatem sięgnijmy do poziomu pradziadków, Julianny z Gorgolewskich i Rocha Frykowskiego. Pradziadkowie mieli dziesięcioro dzieci. Jak to w ówczesnych czasach bywało, nie wszystkie dzieci przeżyły okres wczesnodziecięcy, wiek dorosły osiągnęło ośmioro.

Przedstawiamy książeczkę edukacyjną dla dzieci na temat choroby von Willebranda. Jej bohaterem jest 6-letni Henio, który interesuje się magią i uwielbia iluzjonistyczne sztuczki. Niestety jego problemy zdrowotne przeszkadzają mu w realizacji jego zainteresowań. Jak spotkanie z mistrzem Magu odmieni życie Henia, dowiemy się z tej niezywkłej publikacji.

VWD może być błędnie zdiagnozowana jako zupełnie inna skaza krwotoczna. Jeśli nie zostanie wykonany odpowiedni panel badań laboratoryjnych ukierunkowanych na VWD, to np. u pacjenta z ciężką postacią VWD typu 3 nieumyślnie może zostać zdiagnozowana hemofilia A, ze względu na niską aktywność FVIII stwierdzaną w obu tych schorzeniach.

Hemofilia A, postać ciężka. Czy to wyrok? Pan Artur, pracownik naukowy PAN, który ponad 40 lat funkcjonuje z tą przypadłością, opowiada o swoim doświadczeniu i udowadnia, że choroba nie musi być przeszkodą w realizacji planów i ambicji. Dzisiaj, dzięki najnowszym zdobyczom technologicznym, jak nigdy dotąd można posiadać kontrolę nad hemofilią.

Niniejsze wytyczne, przygotowane przez Grupę do spraw Hemostazy Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów, stanowią aktualizację wytycznych wydanych w 2008 roku. Wobec braku odpowiednio zaprojektowanych badań klinicznych z randomizacją, dotyczących diagnostyki i leczenia choroby von Willebranda, przedstawione zalecenia opierają się w dużej mierze na badaniach retrospektywnych, opiniach ekspertów, opisach serii przypadków, jak też na wytycznych opublikowanych w innych krajach. W indywidualnych sytuacjach klinicznych decydujące znaczenie mogą mieć ocena kliniczna oraz doświadczenie lekarza.

Firma Werfen Polska serdecznie zaprasza do wysłuchania serii podkastów nt. historii hemostazy. Mówcą jest profesor Armando Tripodi (Humanitas University, Angelo Bianchi Bonomi Hemophilia and Thrombosis Center, Mediolan, Włochy).